Tweede deel Laos en heel Cambodja...

Lieve allemaal!

Na langere tijd dan normaal geen bericht geplaatst te hebben door enige tegenvallers is hier dan onze nieuwe travelstory!
Het is een erg lang verslag geworden, doordat we een groot gedeelte van Laos en ons verblijf in Cambodja hebben moeten samenvoegen, maar na dit allemaal gelezen te hebben (oef..! :-D) zijn jullie weer helemaal bij!!

In Ban Khoun Kham aangekomen werden we in the middle of nowhere uit de bus gezet! Nadat we de eigenares van het guesthouse tegenkwamen waar we naar op zoek waren, zaten we even later (na een paar honderd meter lopen met de backpacks in zeker 36 graden) uit te puffen met een biertje en (jawel!) ons laatste sigaretje! Serieus gestopt, al was dat de eerste middag en avond best lastig, omdat er weinig te zien en te doen was op loopafstand; behalve iets te eten en een biertje te drinken bij het guesthouse (waar dan normaal gesproken bij gerookt moet worden :-D)! We hebben die dag Darius & Jane ontmoet (een Duitser en een Fillipijnse, zij reizen met hun eigen motor!), en daar gezellige avonden mee beleeft tijdens ons verblijf in dit gat! 

De volgende dag zijn we met een motorbike naar Lak Sao gereden om geld te halen (kon niet in Ban Khoun Kham!) en dat was absoluut geen straf; supermooie uitzichten op de prachtige bergen van Laos. Grappig dat we er inmiddels aan gewend zijn om uit te kijken voor (kuddes) koeien en waterbuffels, paarden, geiten, varkens, honden, katten, kippen en kuikens en wat je al niet meer kunt verzinnen op de weg! De eerste vier zijn trouwens niet eens bang voor je getoeter, en zo komt het dat alle weggebruikers regelmatig moeten 'slalommen' om door te kunnen rijden!
Teruggereden om daarna de zeven(!) kilometer lange cave te bezoeken. Met een gammel longtalebootje, twee jongens uit Laos die de boot 'bestuurden' met zaklampen en onze -daarbij lullige afstekende!- eigen zaklamp, zijn we heen en terug onder deze grotten door gevaren. Op de heenweg zijn we zelfs nog een keer in de pikdonkere grot uitgestapt om de steensoorten te bekijken.
Eenmaal gearriveerd bij onze moterbike (na een modderig wandelingetje door het omliggende dorpje!) werd het na een tijdje schemerig (omstreeks 18.00), en heeft Frank de nodige proteinen voor de komende zeven jaar wel naar binnen gekregen dankzij alle insekten die op het licht van onze moterbike afkwamen! Toen het echt donker werd hebben we geregeld moeten duiken voor vleermuizen met een spanwijdte waar zelfs iemand als Batman jaloers op zou worden ;-) !

De volgende morgen vertrokken we met de bus naar Savannekhet, maar behalve een mooi Frans restaurant en wat vervallen Franse huisjes te bekijken was er niets te doen. Ook was Frank ziek, dus zijn we maar vroeg naar bed gegaan.

In de tuk-tuk op weg naar ons guesthouse in Pakse (na een lange busreis want we zaten zo ingebouwd in de bus dat we al die uren niet naar het toilet hebben gekund, aaaargh!) hebben we een leuk Nederlands/Thais koppel (Renee & Pour) ontmoet, waar we later regelmatig mee op zijn getrokken! In Pakse deden we een poging de waterval Tat Fan te bezoeken, en na een regenachtige rit kochten we een kaartje aan het loket. Na betaald te hebben en we dus net naar de waterval liepen, wist een van de loketverkopers die ons achterna liep te vertellen dat we de waterval niet konden zien door de mist die daar hing! Maar we konden wel even in zijn restaurant gaan wachten (..jaja!) op een beter zicht, ('maybe 20 minutes later!' )..tuurlijk! Toen we ons geld niet terugkregen na een discussie met 'jut en jul' hebben we de volgende dag met dezelfde kaartjes de waterval nog eens bezocht. Wel beter zicht dan de dag ervoor, maar eigenlijk kun je deze waterval beter niet tijdens het regenseizoen bezoeken.
Met moterbike en al zijn we ook naar het eiland Champasak geweest, waar we overgestoken zijn met een vlot bevestigd op twee kano's! Daar hebben we een prachtige oude Khmer ruine bezocht, Wat Phu Champasak genaamd; vast een leuk voorproefje op Angkor Wat in Cambodja! 
's Avonds heerlijk gegeten in een echte 'rooftopbar' met uitzicht over heel Pakse!

Hierna zijn we doorgereisd naar Si Phan Don (wat '4000 Islands' betekend) met het idee hier eens een boek te gaan lezen! Eenmaal een iets te dure maar gave stek aan de rivier gevonden te hebben in Don Khon kwamen we Renee & Pour weer tegen, zij waren toevallig onze buren, heel gezellig! Er was op de eilanden niet veel te doen, wel hebben we een fiets gehuurd en daarmee ook Don Det bezocht -eiland aan de overkant- en heel erg veel waterbuffels gezien (die zie je in Laos overigens veel meer dan in Thailand!). Het fietsen was heel erg leuk maar niet erg comfortabel door alle stenen op de weg (hadden wel schokdempers kunnen gebruiken :-) ) en bruggen die we met gevaar voor eigen leven betreden hebben :-D, zie foto! 
Ook deze keer zullen we het jullie niet onthouden; weer hebben we die nacht niet alleen geslapen; ondanks het muskietennet waarmee je zou denken dan er niets meer in of uit kan; kakkerlakken op het matras!! Geloof ons, hoe vaak je het ook mee maakt...dit went toch echt nooit :-S!!

Met Renee & Pour vertrokken we met een longtale-boot en later achterop bij "moto's'' (moterbike taxi's) naar de grootste waterval van Azie, de Khon Phapheng Falls.
Al is het de grootste -wat wel heel bijzonder is om gezien te hebben!-, het is niet de mooiste maar wel indrukwekkend; het water komt echt bijna overal vandaan waar je kijkt!
Na gegeten te hebben namen we afscheid van het koppel, zij moesten helaas weer naar huis.
We werden afgezet bij de grens door de moto's, en een bezoek aan de grenspost en een dure taxi en minivan later kwamen we aan in Kratie (Cambodja). Even wennen aan de Amerikaanse dollars en Riel i.p.v. de Kips in Laos, en het groeten in Khmer; 'sua s'dei' (= hallo en klinkt bijna als suicidaal, daar konden wij het aan onthouden :-D) en 'aw kohn' (dank je wel) i.p.v. 'khawp chai' in Laos. In tegenstelling tot Thailand rijdt iedereen in Laos en Cambodja aan de rechterkant van de weg! Wat ons meteen opviel aan de landschappen aan Cambodja is dat het hier vrij vlak is (weinig bergen!), net NL haha! Ook opvallend is dat veel Cambodjaanse vrouwen en kinderen de hele dag in hun pyama rondlopen, ook al zijn ze aan het werk (bijv. in een eetcafe)! Ook spreken ze beter Engels dan in Laos en zijn ze -waarschijnlijk daardoor ook!- klantvriendelijker. Wel vervelende binnenkomer dat Ing's karabiner waarna er tassen mee op het dak van de minivan zijn vastgezet gejat was maar dat probeerden we na lang zoeken en verhitte discussies maar snel te vergeten :-S!
Kratie's markt was een grote bende met koeien die zelfstandig rondliepen en door het afval naar eten zaten te snuffelen (!). In Kratie zelf hebben we een moterbike gehuurd, om daarmee naar de Sambor (100 pilarentempel) te rijden en de Irrawaddy Dolphins te spotten!
Deze zoetwaterdolfijnen worden helaas ernstig met uitsterven bedreigd en zijn kleiner dan de dolfijnen die wij kennen. De Irrawaddy's hebben een donkergrijze (bijna zwarte huid) en een platte snuit -geen 'neus'-. Ze vertonen ook geen kunsten zoals voor een boot uit te duiken, maar komen wel iedere 2 minuten boven om adem te halen. Als ze boven komen zie je alleen een klein stukje van hun kop, rugvin en staart en dit gaat zo snel dat het lastig is ze te zien en te fotograferen! Wij hadden geluk, onze bootsman wist de juiste plekken op te zoeken en zo hebben wij een optimaal zicht gehad op de dolfijntjes, zie foto's!
Op de terugweg door de kleine dorpjes hebben wij per ongeluk al relaxend en cruisende op onze moterbike een kip vermoord!!! De arme ziel zag het leven waarschijnijk niet meer zitten en rende op het moment dat wij passeerden onder ons voorwiel! Ontzettend geschrokken zagen we wel dat het meteen dood was en vanwege wat boze gezichten besloten we het op een scheuren te zetten! Heel fout en geen goed voorbeeld (sorry kids onder onze lezers :-( shame, shame, shame!!!) maar we waren bang dat de dorpelingen ons als 'rijke buitenlanders' compleet leeg zouden trekken als vergoeding, terwijl die kip vroeg of laat toch in de pan zou belanden! Ze lopen hier namelijk vrij rond!

De volgende dag in Kompong Cham aangekomen, en omdat daar serieus helemaal nix te doen was hebben we maar een ouderwetse spelletjesmiddag gehouden in het cafe (zie foto!). Wel kwamen we daar 's avonds Darius & Jane weer tegen, waar we gezellig wat mee gedronken en gegeten hebben en we ook weer mee zouden meeten in Sihanoukville.

In Siem Reap (juist, de plaats van het bekende Angkor Wat) waren er bars en toeristen in overvloed, en ook een leuke nightmarket! We kwamen zo'n beetje iedereen weer tegen die we kenden van bus- en minivantripjes en velen zelfs nog uit Laos! Met een maatje van de Gibbon afgesproken via de mail en Ing meende zelfs in een flits een meisje van de middelbare school te zien. Voor Angkor Wat regelden we een Tuk-Tuk voor de hele dag die ons om vijf uur 's morgens op zou halen bij ons guesthouse, zo konden we Angkor bij zonsopgang aanschouwen! Helaas werden we om kwart voor vijf wakker (tja.. die onmenselijke tijden ;-) ) en zijn we net iets te laat aangekomen omdat we nog naar de supermarkt moesten en toegangstickets moesten kopen, dus besloten we de zonsondergang erbij te pakken als we dit konden volhouden!
Gewapend met blikjes Red Bull, (ook een voor onze chauffeur!) hebben we hier de hele dag rondgehangen, echt geweldig mooi! Ook al ben je nog zo 'temple-tired' (ja dat is echt een woord hier in Zuidoost-Azie! ;-) ), dit is iets totaal anders; overweldigend; een van de hoogtepunten uit Cambodja en een plek waar toeristen vaak wel twee- of driedaagse tripjes naar toe boeken. 
Wij vonden een heel lange dag rondrijden wel genoeg, ook gezien de kosten. De kids die hun waar aan de toeristen proberen te slijten (kopies van boeken, ansichtkaarten, armbanden, enz.)waren echt ongelooflijk; bijdehante babbel in het Engels; kenden woorden in verschillende talen en konden goed slijmen; "I like your earrings, where are you from?" om je zo te paaien iets te kopen. Of bijv.; "You wanna play a game? Als ik een hoofstad van een land niet weet krijg jij een armband gratis, als ik het wel weet koop jij er een van mij, goed?". Hier waren we al voor 'gewaarschuwt' maar toch hebben we voor bijna niks een goede kopie van de lonely planet van Cambodja, een  info/fotoboek (geen kopie natuurlijk!) van Angkor Wat, ansichtkaarten en het boek 'First they killed my father' die we graag wilden hebben (als voorbereiding op de Killing Caves, Killing Fields, etc.) op de kop weten te tikken! Helaas kwamen we ook bij de zonsondergang net iets te laat vanwege een lekke band van onze Tuk-Tuk, echt wat voor ons :-S, maar onze 'driver' heeft er wel alles aan gedaan om op tijd weer bij Angkor Wat te staan, we hebben menig Hummer & Mercedes ingehaald! :-D

Vanuit Siem Reap reisden we met een boot (vanwege de prachtige route!) naar Battambang, door hele dorpen wonende op het water! Op het dak van de boot hadden we gruwelijk goeie uitzichten op de huisjes van de mensen, alle kinderen die riepen en zwaaiden; "Helloooo!!!" en moesten we soms bukken voor de begroeiing (zie foto). Ook hebben we voor het eerst in ons leven een 'file' op het water meegemaakt! :-) (zie foto).
Natuurlijk kon het bezoek aan de Killing Caves niet uitblijven (Pol Pot, Khmer Rouge regime 1975-1979), wat indrukwekkend en deprimerend! Mensen zijn daar vermoord en in de cave gegooid, echt afschuwelijk. In een gedenkmonument in de Killing Cave waren schedels en botten te zien van een aantal van de vele slachtoffers. Je kunt ook goed zien dat deze helse genocide praktijken van niet zo lang geleden flinke littekens hebben achtergelaten op Cambodja. Veel bedelende gehandicapte mensen (op landmijnen gestapt) en weinig ouderen omdat zo'n beetje een hele generatie is uitgemoord van onder andere mensen met een opleiding, iedereen kent wel slachtoffers in zijn eigen omgeving.

Na Battambang zijn we naar de kust gereisd (Sihanoukville= natuurlijk strand!!!) om lekker te chillen! Toevallig dat we neerploften op een strandbedje naast het meisje van de middelbare school -even niet herkent door haar zonnebril- had het dus toch goed gezien in Siem Reap!! Bizar, maar natuurlijk supergezellig, en we hebben een aantal dagen met haar (Jody) en haar zus (Marcia) op het strand en in restaurantjes/barretjes gehangen!!
Ook zijn we tussendoor naar het Bamboo-Island gevaren (zoveelste poging om een boekje te lezen ;-) !), op het strand van Sihanoukville lukt dat niet zo goed omdat je om de haverklap gestoord wordt door kinderen en volwassenen die je wat willen verkopen zoals sieraden, etenswaren, zonnebrillen, etc., maar ook massages en pedicures! Ook komen er voortdurend bedelende gehandicapte mensen en moeders met kleine kinderen aan je strandbed voorbij. Op Bamboo-Island was het wat dat betreft superrustig, er is ook niets behalve een restaurantje en wat bamboehutjes en hebben we Erik (Zweed) & Tomas (Slowaak) die bij ons in de boot zaten ontmoet, waar we 's avonds gezellig 'shit-head' (kaartspel!) mee gespeeld hebben!
Op het eiland konden we ook mooi de zonsopgang spotten!! We zijn een nachtje op Bamboo-Island gebleven en het einde van de dag weer teruggevaren, dan heb je het wel gezien!

De morgen na ons laatste avondje met Jody & Marcia voelde Frank zich niet zo lekker. Misselijk, duizelig, erge hoofdpijn, pijn in zijn gewrichten, voelde heet aan; zelfs een poging een filmpje te kijken mislukte(!) dan is hij toch echt ziek ;-) !! Toen het later beter leek te gaan besloten we het in eerste instantie even een nachtje aan te kijken (we waren nogal verbrand, misschien een zonnesteek?), maar toen hij eenmaal buiten kwam zitten met rode tollende ogen zijn we direkt naar een kliniek in Sihanoukville gegaan! Dehydration (uitdrogingsverschijnselen), dacht de dokter na een bloedtest waar niets bijzonders uit kwam, en we moesten drie dagen later terugkomen als er geen verbetering had plaatsgevonden (na het innemen van de meegekregen asperines van 1000 mg(!)en de zakjes ORS). Drie dagen later zaten we er weer, na slecht eten, spugen, duizelig zijn, pijn achter de ogen, etc. Ook begon zijn tandvlees zeer te doen waardoor eten nog moeilijker werdt. Na bloedtest nummer twee waar weer niets uitkwam kregen we medicijnen tegen de misselijkheid, iets tegen het zwellen van zijn tandvlees en nog meer asperines. De dokter vertelde dat iets als malaria of Denque-Fever wat betreft de bloedtesten vaak op zich laat wachten (is vaak pas na een bepaald aantal dagen in het bloed aan te tonen), en we mochten uiteraard na twee dagen of indien nodig eerder terugkomen.
Na contact met Franks' broer & vriendin besloten we de bus te pakken naar Phnom Penn, om daar de American Medical Clinic in het sjieke grote 'Hotel Cambodiana' te bezoeken. Na een lange busreis waar Frank zich hopeloos beroerd voelde en telkens op het punt stond flauw te vallen kwamen we aan in de kliniek, waar Frank omdat we toch een nachtje moesten wachten op de uitslag van een nieuwe bloedtest (gelukkig kon ik er ook blijven slapen) aan het infuus ging om zo vitaminen en water binnen te krijgen (wat ook goed hielp tegen zijn pijnlijke tandvlees omdat dat veroorzaakt werdt door zijn slechte weerstand van dat moment). Onze vermoedens vanaf het begin af aan bleken te kloppen: Dengue-Fever! Ook wel bekend als 'knokkelkoorts' of 'breakbone-fever'! Je kunt er niets preventiefs tegen doen qua medicijnen of vaccinaties, behalve zorgen dat je niet geprikt wordt door muggen, waar dus misschien die ene tijgermug tussen zit (sprayen dus!). Na ellende met de waardes van zijn bloedplaatjes die te laag waren tot en met verstoorde leverfuncties is hij na drie hele nachten en vier dagen aan een stuk door slapen, kaarten, Yahtzeeen, wedstrijdjes Snakemaster op onze mobiel, bellen met het thuisfront en de Amerikaanse verkiezingen kijken (iets anders konden we niet ontvangen op de tv), vervelen (tja, nu wel dat boek eindelijk eens uitgelezen ;-) ) en na in totaal 7 bloedtesten en talloze vitamine- en waterzakjes weer helemaal opgeknapt! Hij is gelukkig in goede handen geweest in de kliniek! De dag nadat we weg mochten moesten we de volgende ochtend terug voor een laatste bloedtest, en die bleek helemaal perfekt op alle fronten! Echt een hele grote opluchting voor iedereen! Door al ziek te zijn geweest in Laos en de Dengue-Fever is hij wel twaalf kilootjes kwijt!! Rustig aandoen en meer (water! :-D ) drinken was het devies, dus daar hielden en houden we ons nog steeds braaf aan!
Ook zijn we maar gauw naar de KFC (Kentucky Fried Chicken, die heb je hier ook!) gegaan toen zijn eetlust weer toenam :-D !

Daarna hebben we hier in de hoofstad gerelaxt, in luxe tentjes gezeten, geshopt en uiteraard het National Museum bezocht, het Tuol Sleng Museum en de Killing Fields, heel erg heftig en shockerend! Ook hebben we zoals jullie gelezen hebben eindelijk een verhaal kunnen schrijven voor ons weblog en andere (internet) zaken kunnen regelen, zoals een visum voor Vietnam!
Wij zijn er helemaal klaar voor! Vietnam, here we come!!

Tot onze volgende update!!!