HET "ECHTE" AUSTRALIE.....!

Hallo allemaal, daar zijn we weer!

Na alle gedoe in Cairns en met een uitgedeukt dak en nieuw voorraam zijn we er weer helemaal klaar voor de Australische wegen onveilig te maken!

We doen de binnenlandse fourwheeldrive (4WD) route van Normanton-Burketown- de NT border (=Queensland uit!) en Borroloola richting Darwin. De weg is heel erg slecht; d.w.z. dat de weg zoveel kleine hobbels had dat we soms bang waren dat de gehele auto uit elkaar zou trillen, en het lag vol met scherpe stenen. Hoewel sommige locals waanzinnig hard voorbijscheurden reden wij zo’n 60 a 80 kilometer p/u om onze auto ;-) en het overstekend wild in leven te houden. Trouwens niet overdreven, want het aantal aangereden kangaroes en koeien op en langs de weg is niet te tellen en de stank is dan ook afgrijselijk!
Grappige op deze route is dat iedereen naar elkaar zwaait en als je stil staat (om wat voor reden dan ook) mensen komen vragen of je problemen hebt met je auto. Zo houd iedereen elkaar een beetje in de gaten, want de afstanden hier zijn enorm. Toch went het wel om het grootste gedeelte van de dag in de auto te zitten, al kan je volgens ons nooit wennen aan al die vliegen in je ogen en mond, (hoe irritant moet ’t leven voor een paard en koe niet zijn?! :-| ). Daarom sprongen wij na ons ontbijtje en koffie (en soms zelfs daarvoor al!) graag zo snel mogelijk de auto in, met een windje ben je ze al snel kwijt! Wanneer het donker word verdwijnen ze vanzelf, maar dan verschijnen de muggen... tja, je kan niet alles hebben :-).
De absolute topper onderweg was toch wel the Southern Lost City, onze verwachting van een soort mini Kimberley’s, waar je alleen maar met 4WD kon komen. Je kon helemaal door de rotspartijen lopen en het was echt onwijs mooi!

Vanaf Katherine rijden we naar Edith Falls, waar we direct in de pool springen om af te koelen en later te bbqen. De volgende dag lopen we naar de ‘upperpool’ waar we via een geweldig mooie wandeling bij een pool met waterval terecht komen (waar je zelfs onder kan ‘douchen’)! Dit was de eerste zwemstek met waterval, maar ook de allermooiste bleek later! Hierna rijden we het Kakadu National Park in en hebben we nog wat plaatsjes met ‘pools’ bezocht.
Nadat we onze eerste aboriginalrotsschilderingen hebben gezien in Nourlangie, moeten we echt zeggen dat Ubirr de kroont spant met meerdere tekeningen; waaronder een afbeelding van de uitgestorven Tasmaanse tijger (maar ’t had ook een hond of paard kunnen zijn! :-D ). Misschien onnodig om te zeggen dat ik menig kind beter heb zien tekenen ;-) , maar is wel interessant als we bijvoorbeeld een afbeelding van een man met geweer zien, (wat dus de komst van de europeanen afbeeldt). Bovendien hebben we vanaf de lookout een geweldig panorama uitzicht over de groene ‘wetlands’, ruw en droog landschap, rotsen en dan ook nog Arnhemland. Daar zijn wij niet heengegaan omdat je er een vergunning voor nodig hebt. Wel hebben we op de grens van Arnhemland onze eerste wilde zoutwater krokodillen (‘salties’) gezien!
Ook Mamukala was behoorlijk bijzonder; uit de verte leek het gegons net een grote bijenkorf maar dichtbij bleek dat dat het geluid is van duizenden verschillende vogels bij elkaar op de wetlands!

Toen we na al die eenzame wegen waar je soms een hele tijd niemand tegenkwam in het drukke Darwin terecht kwamen besloot onze richtingaanwijzer er de brui aan te geven :-) !. Vrij lastig om dan links- of rechtsaf te slaan met wel 100 auto’s achter je gezien het typisch Australisch ontwerp om alle winkels langs de weg te plaatsen! Dat verliep dan ook niet zonder stress :-D en we hebben dit zoals jullie wel begrijpen dan ook meteen laten maken! Behalve wat tijd in Darwin te hebben besteed voor wat onderdelen voor de auto (zoals banden en een radiatorfan) was er vanwege het ‘off-season’ niet zo veel te doen, en waren we er snel weer weg.

We reden Litchfield National Park in waar we naar de Florence Falls, Wangi Falls en Buley Rockhole zijn geweest, lekker om jezelf op te frissen en supermooi! Op ons kampeerstekje in Wangi Falls werd een hongerige Frank beroofd van zijn zorgvuldig besmeerde sandwich! Met een enorme duikvlucht vloog er een (ach ja.. hoe kan het ook anders...) roofvogel uit de boom, en weg was het felbegeerde broodje! Hij deed zijn naam in iedergeval eer aan :-D ! We hebben nog wel een kiekje van de ‘dader’, zie foto.
Voor een rodeo voor het goede doel (Pink Ribbon) zijn we terug naar Katherine gereden, waar we samen met een Engels koppel (oude bekenden!) naar hebben gekeken en de volgende dag bezochten we in Mataranka de Bitter Springs waar je kan zwemmen in onnatuurlijk groen/blauw water!
In Mataranka’s Thermal Pool wemelde het van de vleermuizen in de bomen, en tegen de schemering kwamen zij met duizenden drinken bij de rivier. Wij hadden hiervan gehoord en ons met hapjes en drankjes genesteld bij de rivier, en we keken toe hoe de zoetwaterkrokodillen ze probeerden te vangen, echt een spektakel! De lucht zag zwart van de vleermuizen!

Op weg richting Alice Springs hebben we nog even een pitstop gedaan voor een lekker koud biertje bij de Daly Waters Pub, de oudste kroeg in de territory, het heeft een drankvergunning sinds 1893. Apart daarvan is de pub een bezienswaardigheid vanwege het feit dat er van alles op de muren zit behalve behang, d.w.z.; geld, vlaggen, foto’s, slipjes....(!).
Na de ‘Devils Marbles’ (prachtige kogelronde rotsen) die de strijd tegen de zwaartekracht gewonnen lijken te hebben en dus op wonderbaarlijke wijze blijven staan bewonderd te hebben, doen we wat boodschapjes in Alice Springs en bekijken we nog wat prachtige gorges (zoals Ellery Creek Big Hole, Serpentine Gorge en Ormiston Gorge)! Ook bezoeken we Ochre Pits (rood, geel, en wit gesteente) die de aboriginals onder andere gebruiken voor hun ceremonies en rotstekeningen.
Nog meer prachtige gorges later vraagt Frank zich af hoe het komt dat iedereen hier kamelen schijnt te zien (behalve wij!) als we daar ineens precies op dat moment recht in de ogen van een kameel (of eigenlijk...dromedaris!) staren (zie foto)!
Kings Canyon, waar wij zeker zo’n 4 uur hebben rondgelopen was absoluut waanzinnig, we hebben dan ook belachelijk :-) veel foto’s geschoten, met wel twee camera’s!

Mensen die vragen waarom je zover rijd voor alleen een ROTS (Ayers Rock) zullen wij nooit begrijpen, op de weg er naar toe alleen al is zoals jullie lezen al zoveel te zien!!
En toen...eindelijk aangekomen bij Uluru (Ayers Rock)!!!! Deze rots is maar liefst 3.6 km lang en 348 m hoog, maar vermoedelijk zit 2/3 van de werkelijke rots onder de grond!!!
Uiteraard is dit het symbool van Australie, en we hadden ons hier al heel erg op verheugt! Al hadden we al heel veel mensen gehoord die Uluru niet mochten beklimmen. Iedere keer werd het onder andere al afgesloten vanwege harde wind of de hitte. Volgend jaar kan je Uluru niet meer beklimmen (teveel ongelukken en aboriginals hebben het liever niet).
Gelukkig hadden wij mazzel en zijn wij naar boven geklommen! Het begin is zo steil dat ze palen met kettingen in Ayers Rock hebben gezet, anders kom je niet eens naar boven (maar wel heel snel beneden ;-) ). Was een heftige wandeling met prachtige uitzichten en de week daarop flink revalideren :-D (spierpijn!!) dubbel en dwars waard! Supergaaf dat je Ayers Rock tijdens zonsop- en ondergang van kleur ziet veranderen! Ook de minder bekende Kata Tjuta (The Olga’s) -maar zeker zo indrukwekkend!- waren ook heel erg mooi om te zien!

Tot het volgende blog, op weg naar West-Australie!!!

Groetjes en een big hug van ons!