Kanchanaburi - Sangkhlaburi

Lieve allemaal,

En nu dus op naar Kanchanaburi, een indrukwekkende plaats vanwege het bekende verhaal over de bridge on the river Kwai.
Sommigen van jullie hebben misschien de gelijknamige film gezien. Zeker zestig jaar geleden hebben vele nationaliteiten waaronder Australiers, Britten maar ook veel Nederlanders (waren POW = Prisoners of War) onder erbarmelijke omstandigheden in opdracht van de Japanners een treinverbinding moesten realiseren van Birma-Thailand-Singapore.

We hebben na aankomst fietsen gehuurd om de diverse dingen in de stad te bezichtigen, waaronder het Death Railway Centre Museum, de oorlogsbegraafplaats, de bridge on the river Kwai en nog wat andere dingen.

We hebben daar veel informatie gelezen en foto's bekeken.
In het museum werdt er een korte film getoond over dit afschuwelijke drama, en werden er mensen geintervieuwd die deze onmenselijke werkzaamheden overleefd hebben. Er zijn overigens diverse stukken zoals standbeelden door de Nederlandse ambassade in Thailand geschonken aan dit museum.

Ook zijn we bij de begraafplaats geweest, waar we vele graven hebben bekeken, sommige mannen zijn niet ouder dan 21 jaar geworden. Het heeft ons in iedergeval heel erg aangegrepen.
Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de beroemde bridge (die eigenlijk vanuit Java naar Kanchanaburi is geplaatst!). Uiteraard hebben we over de brug gelopen en foto's gemaakt.
De volgende dag wilden we in de ochtend de trein pakken naar Nam Tok, maar helaas waren we de precieze vertrektijden vergeten dus hebben we de enige trein in de morgen gemist :-( ! Naja, geeft op zich niets; even rondkijken, internetten en wat gegeten en de trein zou om half vijf vertrekken. Prima, want door het internetcafe zeker twee uur te bezoeken konden we onze backpacks even kwijt en hebben we ons vermaakt!

Na een vertraging van zeker een uur, kwamen we in het donker aan - 't is al om 19.00 donker in Thailand- in the middle of nowhere (verlaten stationnetje, weinig verlichting!), en zijn we noodgedwongen met een vrouwtje meegegaan die als enige in dit donkere gat een taxi naar 'haar' questhouse aanbood. Helaas stond er niets over Nam Tok in onze lonely Planet wat betreft questhouses, dus kozen we eieren voor ons geld. (Iets wat te dure kamer, maar ach… voor 1 nacht prima!).

Ter plaatse bestelden we een maaltijd met pittige kip, en kregen een soort soep (?!) met botterig vlees waarbij zelfs een draak het loodje zou leggen (HEEEEEET!!!), dus gingen we aan het schepijs om het leed te verzachten ;-)!

De volgende dag liepen we naar het busstation (2km), en nadat we na circa vijftig meter bij een checkpoint aankwamen stelde een aardige militair voor of we misschien een lift wilden. De auto die hij op dat moment aangehouden had nam ons mee en we werden keurig bij het busstation afgezet, echt top!!
Daarna bus gepakt en waterfall Soi Yok Noi bezocht en banana fritters en potatoe chips van de marktkraampjes geproefd en gekocht (grote wok met olie, banaanschijfjes of aardappelslierten met suiker erin frituren- je hebt vele soorten, echt een aanrader!!!).
De bus weer gepakt om door te reizen naar Thong Pha Phum en daar een paar dagen te verblijven. We vonden een kamer, en settelden ons op het zo'n beetje enige (!!) terras van dit dorp om de hoek van onze kamer.
De Thai hebben vaak vogels in kooitjes hangen omdat die geluk moeten brengen, en omdat Frank zijn hoofd moest stoten aan een lege vogelkooi is de eigenaar per direkt een hele dag bezig geweest zijn inboedel te veranderen, ja echt :-D!!!
Nadat hij ons wel drie keer het systeem van een vogel vangen met zo'n kooi had laten zien, en in het bezit was van een vogelgeluiden-cd, hebben we hem gedoopt tot de enige echte 'Thaise Sytze’ :-D! (Sorry pap, we weten dat jij nooit een vogel in een kooi zou stoppen, maar die cd deed 't em ;-)!!

We zijn naar een museum (gesponsord door Australie) en de plek geweest waar de Prisoners of War de rotsen moesten uithakken om de treinverbinding voort te zetten (Hell Fire Pass), deze naam omdat wanneer de mannen 's nachts doorwerkten met behulp van fakkels en bijtels deze plaats precies aandeed als de hel. Met een koptelefoon op met het in het Nederlands gesproken verhaal hebben we rondgelopen, was heel interessant maar vooral erg heftig!

Later zijn we naar de Hot Springs gegaan (even heel wat anders!), waar je een soort kleine zwembaden met bronwater hebt die heel erg heet worden (verschillende temperaturen)! Dit moet iets natuurlijks zijn en hoe het precies zit weten we niet, in iedergeval wel dat het errug relaxt is!!!

In Thong Pha Phum hebben we Chris ontmoet, een 35 jarige Engelsman die al zeker vijf jaar rondreist in Thailand! Hij spreekt goed Thais en kwam in de kamer naast de onze terecht. Hij heeft een soort haat/liefde verhouding met Thailand; gek op het land maar niet altijd op de mensen. Dat komt vooral omdat hij de taal verstaat, en hij hen ongewild de minder leuke dingen (veel geroddel) hoort zeggen. We hebben het superleuk met hem gehad en veel van hem geleerd.
Met de bus gingen we naar Sangkhlaburi, naar een questhouse die ons was aangeraden in Kanchanaburi! Ook Chris (de Engelsman) voelde daar wel wat voor, dus hij besloot diezelfde dag te vertrekken. Omdat wij met de bus gingen (het bekende verhaal, prima maar wel vaak stoppen omdat buschauffeurs het normaal vinden om bij iedere poep en scheet even te stoppen voor iets te eten en drinken -éven naar de (super)markt-, te plassen, e.d.). Maar wel weer zo snel dat je niet even de bus uit kunt (wat je best wel wil na bijvoorbeeld zes uren achtereenvolgend rijden!)... Ja Tim, BE PREPARED!!! :-D 
Chris was er veel eerder en had allang verteld aan de mensen van het P's questhouse dat wij zouden komen (dan ben je zeker van je kamer), en toen we dus uren later dan verwacht arriveerden, was het meteen van :'Are you Frank?'. Echt een mooi questhouse, maar vooral het uitzicht was echt SCHIT-TE-REND!!!! Echt waanzinnig!! Het lag aan een meer met prachtige bebossing met uitzicht op in de verte een gouden tempel! Als iemand ooit naar Sancklaburi gaat zouden we dit questhouse zeker aanraden! Helaas werden er kamers bijgebouwd, en omdat we na nacht 1 niet iedere vroege morgen door een stel bouwvakkers gewekt wilden worden :-), besloten we te 'verhuizen' naar de 'Byrmese Inn'. 

We hebben voor twee dagen lang een brommer gehuurd en hebben de mooiste uitzichten en tempels kunnen zien. Ook zijn we bij de grens van Birma geweest bij de drie pagodes, en hebben wat rondgeshopt op dit punt. 
De taalbarriere levert soms wel grappige misverstanden op, zoals Ing die bij een olifantenbeeldje wilde vragen of het van hout of van een soort klei gemaakt was! Ing; 'Is this made of wood?', Zes paar Birmese ogen kijken Ing glazig aan.. 'You know.., WOOD!' Anders proberen! 'Tree?' Toen Ing midden in de winkel een boom stond uit te beelden viel ineens het muntje.....een verkoopster stoof weg en kwam terug met een beeldje van twee olifanten onder een boom :-D!!
Ook Frank die met handen en voeten aan een meisje van de Byrmese Inn vroeg of ze Chris had zien binnenkomen (uitbeeldend: lang, kaal), werdt een zakje shampoo in zijn handen gedouwt :-D!!


Tot ons volgende verhaal!!!