Onze trip door Vietnam...

Xin chao (=hallo) iedereen!

…en toen alweer op weg naar Vietnam, het vierde land om te bezoeken tijdens onze reis, het gaat zo supersnel!!!

Via het guesthouse in Phnom Penh (Cambodja) hebben we boottickets geregeld naar Chau Doc (grensstadje in de Mehkong Delta) en werden we met een ‘mini-van’ (busje) naar de slowboat gebracht. Na verscheidene keren onze gegevens ingevuld en onze paspoorten getoond te hebben konden we bij de grens rustig gaan eten, terwijl onze paspoorten nog een keer gecontroleerd en gestempeld werden. Heerlijke gebakken banaan gegeten die we tot groot verdriet van Frank :-S nergens in Vietnam meer konden vinden... Was helaas niet het seizoen voor die bepaalde soort bananen!

Na een prachtige route over het water langs huisjes op palen en zwaaiende kinderen namen we een van de ‘cyclo’s’ (fietstaxi’s) naar een door ons gekozen hotel. Onze ‘chauffeur’ heeft ons samen(!) plus twee  rugzakken(!!) en twee megazware backpacks(!!!) naar het hotel gefietst!!! Dit omdat hij zijn verdiensten (2 US dollars) niet met collega’s wilde delen -kwamen we later achter-, normaal rijd je met zijn tweeen met twee cyclo’s naar je bestemming voor een dollar per persoon. Evengoed respect voor onze hebberige maar o zo sterke chauffeur van 1 meter 50 ;-).
Bij het hotel moesten we even wennen aan het feit dat ze onze paspoorten innamen om bij het politiebureau te checken, erg vervelend om uit handen te geven! Ons werd verteld dat dit gebruikelijk is in de grensgebieden, maar later zou blijken dat dit ook vaak verder landinwaarts gebeurd!

Onze eerste indruk van Vietnam is erg positief; vriendelijke mensen en de straten zien er schoner uit dan in Laos en Cambodja. Na een heerlijk ‘Saigon’ biertje en kip met chilli en lemongrass in een café ‘tje besloten we nog een rondje te maken over de plaatselijke markt. Teruggekeerd naar hetzelfde café -wat de eigenaren erg leuk vonden, we waren best een attractie ;-)!- bleek Vietnam die avond om de Asia-cup te spelen en hebben we dus voetbal met de locals gekeken, iedereen superblij want Vietnam won de Asia-cup tegen Maleisie!

De volgende dag pakten we een mini-van met circa 16 zitplaatsen die op de helft van de rit al 30 a 31 mensen meenam!! Ook mag er gerookt worden in het openbaar vervoer van Vietnam, lekker fris- vooral als je zelf gestopt bent ;-)!!
Aangekomen in Can Tho hebben we in de stad o.a. het grote Ho Chi Minh standbeeld bekeken en de volgende ochtend om half zes de ‘floating markets’ bezocht!! Een klein oud mannetje op blote voeten en zonder tanden met een zakje vol baquettes en minibanaantjes (ons ontbijt), kwam ons ophalen bij het hotel en leidde ons naar zijn bootje. Al zingend heeft hij ons Cai Rang (de drijvende markt) laten zien.

Die middag kwamen we aan in My Tho, een stadje die bekend staat om zijn vermicelli soep (‘Hu Tieu’), erg lekker! Wel lasting om charmant op te eten met eetstokjes, en al gauw kregen we ‘eetstokjes voor beginners’ toegereikt (van die houten i.p.v. plastic, die zijn minder ‘glibberig’ :-D). Op zoek naar een biertje zaten we even later op een terrasje aan de weg met onze ‘warme’ (ongekoelde) biertjes en een glas vol ijsblokjes (mmm…even wennen!)
In dit plaatsje hebben we nog een motorbike geregeld om een ‘Snake-farm’ te bezoeken. Behalve vele slangen als cobra’s en pythons in kooien troffen we daar ook ‘snakewine’ (slang in fles) en slangenvlees in het restaurant aan… niet geprobeerd; ons een beetje te vroeg ;-). Ook hebben we daar vele dieren als apen, vogels, beren, konijnen in kooien gezien, iets waar we niet zo vrolijk van werden; de stakkers oogden tamelijk depri wat we ons goed voor konden stellen met zo’n saaie kleine kooi!! Wel heeft Ing nog mogen vissen van de medewerkers die de vissen uit de vijver wilden hebben; binnen enkele seconden weer een nieuwe vis aan de haak -was nog nooit zo makkelijk!-, helaas was toen net de battarij van onze camera leeg :-(

Wat uren later na een busreis werden we door twee ‘moto’s’ (motorbike taxi’s) na een pittige onderhandeling over de prijs op het busstation ;-), al scheurend door Ho Chi Minh City (Saigon) naar ons hotel gebracht. De oude man met zijn grote ouderwetse bril en karakteristieke kop waarbij Ing achterop zat scheurde door de stad met een snelheid van een twintigjarige (dat hadden we niet verwacht J!). Overigens geweldig al die brommertjes en ongelooflijk hoe een ieder zijn weg vind in deze grote en toeterende chaos, maar al snel ga je er een logica in zien ;-); deelnemen aan het verkeer hier is net een grote puzzel!). Na een wervelende rit kwamen we dus aan in de ‘Kho San Road’ van Saigon (toeristenstraat in Bangkok) en checkten we in bij het hotel.
Na een bezoek aan de nightmarket waar de verkoopwijze soms best grappig is (je bent altijd de ‘first customer’  en ze vragen hoeveel t-shirts je wilt kopen als je er eentje leuk vind (alsof je er daadwerkelijk 8 gaat kopen :-D!!), en wat verder rondgeshopt te hebben vallen we in slaap op het harde bed van het dure hotel met een airco die niet werkt (maar die wij in principe nooit willen, liever een ventilator!). De volgende ochtend voordat we de deur uitliepen hebben we het vriendelijk gemeld, en de eigenares zou het voor ons checken.
Na een wandeltour door de stad en een overdekte market (Ben Thanh Market), de beste ijssalon (Fanny), het Ho Chi Minh City Museum en de Notre Dame van HCMC bezocht te hebben gingen we naar het inmens grote postkantoor (die tevens een grote toeristenattractie is; echt een prachtig gebouw!) om meteen twee kartonnen dozen te kopen om al onze ‘treasures’ die we hier zouden kopen op te kunnen sturen, plus een rol tape die de mensen van het postkantoor ons aanreikten. Na een tijdje in het hotel gerelaxed te hebben bleek de airco te lekken die (een deel van) spullen geruineerd heeft waaronder boeken, speelkaarten en een van de kartonnen dozen. Helaas kwamen we er niet bepaald uit met de niet te vermurwen eigenares van het hotel en besloten we te vertrekken… Eenmaal buiten bleek Frank de kamersleutel nog in zijn broekzak te hebben..HAHAHA! Die houden we maar als souvenirtje ;-).
In ons nieuwe hotel (Dai Huy Hoang) hebben we de rest van de dagen overigens echt een toptijd gehad!!

De dag erna hebben we een brommer gehuurd zodat we naar de Cu Chi tunnels konden gaan. Frank heeft dus superstoer door het chaotische Saigon gecrossd, was een leuke en bizarre ervaring!
De Cu Chi tunnels zijn gebruikt om de Amerikanen te slim af te zijn in de Vietnamoorlog, en zijn groter gemaakt zodat de toeristen ze kunnen betreden. Evengoed betekent dat ‘groter’ wel dat we er op onze hurken en knieen op zo’n drie verschillende diepten -max. 12 meter-, zo’n honderd meter doorheen moesten kruipen en we een week later nog steeds spierpijn hadden :-)! De tunnels lopen zelfs tot in Cambodja (handig als je visum verlopen is :-D). Heel erg claustrofobisch in iedergeval, als je het kleine gat in de grond zag kreeg je het al benauwd! Ook hebben we alle ongezellige boobytraps bekeken en verhalen gehoord over de inventieve trucs van de Vietnamezen. Hierna hebben we geschoten met een heuse M-60 en een AK-47!! Je kon niet zien of je de schietschijven had geraakt maar da’s misschien maar beter ook.. ;-) Hopelijk krijgen we de filmpjes daarvan op korte termijn online (zie link ‘video’s!).

In HCMC hebben we in het Sheriton Hotel de rooftopbar bezocht (is 23 etages hoog, op een na hoogste uitzicht over de stad) en daar een cocktailtje gedronken! Ook zijn we naar het War Remnants Museum geweest en het Reunification Palace bekeken.
Onze poging om de paardenraces te bezoeken mislukte omdat die Joep Meloen :-) van een taxichauffeur ons bij een soort kleine huishoudbeurs heeft afgezet, 1 km van de paardenraces vandaan waar we uiteindelijk na een zoektocht (te voet) te laat aankwamen, maar bleek uiteindelijk toch niet boeiend!   
Omdat we vanuit Saigon spullen naar huis wilden sturen (en onze vorige doos gaar, geopend en nat aankwam!) zijn we uren bezig geweest ieder item te verpakken en hebben ook de doos zelf zo zorgvuldig dichtgetaped dat hij praktisch waterproof is, er zat zelfs nog een extra doos omheen! Eenmaal achter de balie vroeg het mannetje of we onze supersonische ingetapede box misschien even OPEN wilden maken, hij moest natuurlijk wel weten wat erin zat…, aaaaarghh!!!! Waarom hebben ze dat nooit verteld toen we de tape en dozen kochten??!! Uiteindelijk nam hij er genoegen mee dat we de inhoud voor hem op papier hebben gezet. Nu maar hopen dat ie niet alsnog open is gemaakt!

In Cat Tien (National Park) hebben we een nachtsafari gedaan van drie kwartier. Wij zaten met nog twee anderen in de uitlaadklep van de auto terwijl de gids met zijn zaklamp om zich heen scheen, op zoek naar oplichtende oogjes. Helaas sprak hij geen woord engels dus kon hij ons niets vertellen. Er waren aardig wat konijntjes, herten (al hebben we er meer gezien op de hei thuis ;-)) en hebben we een stekelvarken kunnen ontdekken. Best verwonderlijk gezien het lawaai van de auto de kans aanzienlijk verkleinde daadwerkelijk wilde dieren te zien als bijvoorbeeld die zeldzame Javaanse neushoorn!!
Helaas zaten we op de terugweg bijna over onze tijd heen en reed onze safaricar als een Schumacher door het bos en heeft zo ieder levend wezen in de wijde omtrek verjaagd!
De volgende ochtend heeft Ing nog wel een aap gezien vanuit het restaurant en viel er vlak naast Frank een slang al jagende op een veldmuisje van het rieten dak naar beneden…!!

Dalat was een leuk stadje, wel be-re-koud omdat je daar hoger zit, wij moesten even wennen in ons t-shirtje (zeker na de 36 graden in Phnom Penh!) want iedereen loopt in zijn winterjas! We hebben daar o.a. het ‘Grazy House’ (a la Gaudi meets Alice in Wonderland) bezocht, een guesthouse die een heuse toeristenattractie is geworden en waar je een kamer of zelfs een honeymoonsuite kan huren!

Hoi An was een gezellig stadje waar we de Marble Mountains hebben bezocht en in Hue hebben we een bustour gedaan naar de ‘Demilitarised Zone’ waarbij we vele bezienswaardigheden hebben bezocht maar het hoogtepunt daarvan waren de Vinh Moc tunnels. In tegenstelling tot de Cu Chi tunnels zijn deze nog op ware grootte, het verschil is dat deze gebruikt werden om in te leven, met zelfs een verloskamer en een gezamenlijke ruimte! Daarom zijn deze tunnels van 2,8 km lang veel ruimer en dus comfortabeler te bezoeken!

Met een nachtbus zijn we naar Hanoi (de hoofstad) gereden. Daar hebben we een tour geboekt om het prachtige Halong Bay te bezoeken! Echt een fantastische trip van 2 dagen, een nachtje op de boot slapen, lekker eten en de meest geweldige uitzichten! Ook hebben we daar grotten bezocht en onder een berg door gekanood!!

Terug in Hanoi hebben we een brommer voor zes dagen gehuurd om Sapa te bezoeken. Onderweg waar we een Pho Bo aten (beef noodle soup) wilden Vietnamese jongeren met ons op de foto, best grappig! We zijn naar Thuyen Quyen gereden en de volgende dag op weg naar Lao Cai kwamen we in een echte vrachtwagenfile terecht, net als in Peking Express! Geen zin om daar ook maar een seconde op te moeten wachten heeft Frank ons tussen alle vrachtwagens geloodst en zo kwamen we zwart van het stof en de uitlaadgassen de file uit; tot verbazing van de locals die compleet in een deuk lagen :-)!! Zelfs een politieagent kon zich niet goed houden:-D. Uiteraard hebben we onze hilarische verschijning vastgelegd, zie foto’s!

De ochtend dat we uit Lao Cai vertrokken hebben we nog uitzicht gehad op China! Even later hadden we de gaafste uitzichten ever op weg naar Sapa!!!
Sapa zelf is de koudste stad in Vietnam en er komen vele toeristen vanwege de mooie route er naartoe! Ongeacht het erg toeristisch is hadden wij problemen  met geld opnemen (nergens werdt Maestro of Mastercard geaccepteerd) en hadden we bijna bij de Montagnards (het bergstamvolk) moeten gaan wonen vanwege het gebrek aan geld voor benzine :-D! Gelukkig was er een engel bij het toeristenkantoor die ons na heel wat telefoontjes en een betaling van 5 procent bij een bevriend winkeltje kon laten pinnen! Opgelucht verlieten we Sapa met een volle tank en wat lekkernijen voor onderweg, voor de momenten dat we ‘moesten’ stoppen vanwege het zicht op de bergen, de rijstvelden en de theeplantages!

Eenmaal terug in Hanoi hebben we de laatste dingen geregeld en hebben we ‘Uncle Ho’  kunnen zien in het Mausoleum (waar je helaas je camera moest inleveren), lijkt net een vreemde oranje verlichte pop en je staat in feite in een paar seconden weer buiten. We hebben ook zijn woning bezocht.
Die dagen voordat we naar Maleisie zouden vliegen hebben we nog even genoten van de laatste goedkope (3000 dong p.s. = 0.20 eurocent) ‘Bia Hoi’tjes (oftewel draft beer, smaakt als festivalbier!); buiten op plastic stoeltjes lekker mensen kijken, erg gezellig!

De volgende ochtend vroeg zitten we in de taxi naar het vliegveld….OP NAAR MALEISIE!!!!!



Dikke knuffel van ons!!