WORKING-holiday in rainy 'SUNSHINE-STATE'!!!

G’DAY MATES!!!!

Inmiddels zitten we alweer ruim twee maanden ‘Down-Under’, en is het ‘echte leven’ weer begonnen, ofwel; werken, werken en nog eens werken ;-) (vandaar dat ons nieuwe blog nogal op zich liet wachten...)! Maar even terug naar het begin...
Met een tussenstop in Darwin -en nog wat ‘worries’ over onze backpacks die daar bijna gebleven waren als we dit niet even hadden gecheckt :-S, plus Frank die de uitverkorene is besnuffeld te worden door een drugsdetector!- belandden we veilig in Brisbane. We kijken onze ogen uit; wat een hoop zwaarlijvige mensen...wij dachten altijd dat Australiers allemaal zo sportief (dus gezond!) waren.. maar dit past meer bij ons beeld van Amerika! Al snel blijkt dit geen mysterie... waar je maar kijkt vind je fastfoodgiganten als Mac Donalds, KFC, Hungry Jacks, Red Rooster, Domino’s Pizza, enz enz. Een op de twee Aussies heeft dan ook overgewicht(!). 

Vanaf het vliegveld pakken we een bus en belandden we in een backpackershostel met gammele stapelbedjes in een 8 personenkamer (de goedkoopste optie in de lijst van afschrikwekkende prijzen- da’s fftjes wennen na al die maanden in Zuidoost-Azie!). Iedere avond banen we ons een weg door het donker en zooi van iedereen verspreid door de kamer, breken we hierdoor bijna onze nek voordat we ons bed vinden en zwaaien naar elkaar als het licht nog aan is, Frank ligt namelijk aan de andere kant van de kamer :-S!
Wanneer we dagelijks wakker worden van het aroma van ruftende mensen, weinig tot geen ventilatie en een smerige wc kijken we maar naar een ding uit; kamperen :-)! Ook worden we niet zo vrolijk van de deprimerende verhalen van onze nonstop dronken roommates over het niet te kunnen vinden van farmwork in het noorden (vanwege de overstromingen), zo ook over het zuiden (i.v.m. de bosbranden). Zodoende en vanwege de kosten gunnen we onszelf weinig tijd het leuke ‘Brissy’ echt te leren kennen, maar a.s.a.p. de stad uit te zijn om gezellig in een tentje te bivakkeren! Al hebben we Franks’ verjaardag daar uiteraard nog wel gezellig gevierd met een Australisch biertje in de kroeg!
Zelfs middenin het centrum bewonderen we bijzondere vogels die je bij ons thuis alleen in de dierentuin of in kooitjes zult zien maar hier gewoon vrij rondvliegen (‘heapes’ of kakatoes!) en ontdekken we een possum en enorme vleermuizen (‘fruitbats’) in een park van Brisbane!
We rennen van hot naar her voor o.a. het regelen van een taxnummer, een Australische bankrekening, een telefoonnummer, de aanvraag van ons Australische postadres, bezoeken van toeristenkantoren en internet en zo rijden we een week later in onze 4-wheeldrive!!! Jawel..., een grijze Mitsubishi Pajero uit 1995!!!
Na de aanschaf van een koelkastje voor in de auto en o.a. wat spulletjes als een zaklamp, matrassen en hoofdkussens, kookgerei, een gasstel en natuurlijk een tent rijden we blij naar Beerburrum, waar we omdat het al donker is een nachtje in de auto slapen op de eerste de beste camping en de volgende dag verhuizen naar een andere camping vlakbij. We kunnen ons geluk niet op bij het zien van het ‘campinghuis’, het verdiend geen schoonheidsprijs :-D maar heeft een koelkast, vriezer, gasstel, bank en natuurlijk het allerbelangrijkste ;-) ; een kleine televisie met twee te ontvangen channels, dat komt erg goed uit aangezien het vaak regent (...en dat noemen ze dan “Sunshine State”!).
We kijken hier vaak ’s avonds naar het nieuws, series als Desparate Housewives, the Simpsons en raken verslaafd aan het afvalrace-programma ‘The Biggest Loser’.

Beerburrum is overigens de aboriginalnaam voor ‘Rainbow-Lorekiet’, een prachtig en uiteraard kleurig papagaaitje die je hier in grote getalen ziet vliegen. Ook lopen en vliegen zwartkoppige ibissen gewoon over de camping!
Natuurlijk bezoeken we hier het vlakbij gelegen Australia Zoo, (het levenswerk van Steve Irwin) waar we tamme kangaroes en koala’s aaien, echt supergaaf! Ook zien we daar de beroemde krokodillenshow in het ‘Crocoseum’.

We bewandelen mount Beerburrum, zien daar prachtige vlinders en hebben een mooi uitzicht over de Glasshouse Mountains. Deze bergen hebben het aboriginalverhaal van een bedroefde vader die zijn rug toekeert naar zijn vrouw en kinderen (de andere bergen in de omgeving) nadat een van zijn zoons ongehoorzaam is geweest en ondanks zijn vaders waarschuwingen de rivier betreden heeft en is verdronken. Zelfs nadat we dit verhaal van een echte aboriginal hebben gehoord vinden wij de ‘vaderberg’ waarop wij uitkijken vanaf de camping nog steeds het meest lijken op een gorilla :-D! De ‘gorilla’ (mount Tibrogargan) hebben wij op een zonnige zondag nog beklommen. Was erg gaaf en geen kinderachtige ‘exercise’, er zijn weleens toeristen met helikopters van de top gehaald, als het regent kom je niet eens beneden (te glad, te steil!).    

Na veel rondvraag naar werk gedaan te hebben, cv’s te hebben gemaakt en via het internet sollicitaties te hebben rondgestuurd komen we via het stel dat onze camping runt aan een werkadresje in de buurt als ananasplukker, de verschrikkelijkste job allertijden! In de drie dagen dat we dit hebben volgehouden banjeren we 9 uur per dag door een prikkelig pineapple-veld in 37 graden zonder schaduw, aangespoord als slaven in een katoenveld door een schreeuwende supervisor waarvan alles in zijn vocabulaire minimaal uit het woord ‘f*ck!’ bestaat. Aangezien onze taak op dag drie (zware ananassen uit het veld trekken waarvan je de gemuteerde bos eraf moest slaan op een ijzeren stang terwijl je je door het veld worstelt achter een vooruitbewegende loopband) en ik als enige meisje hulp nodig had van zowel Frank als de jongen naast me het groen eraf te meppen hebben we onze loopbaan als ananasplukkers ;-) maar opgegeven!
Terug op de camping blijkt dat de Italianen waar we het ‘camphouse’ mee delen ook net met hun baantje op een boerderij van een Italiaan willen stoppen omdat ze willen doorreizen, en zo staan we al snel bij deze boerderij in Elimbah op de stoep. Uiteraard zijn we meer dan welkom en zo staan we die komende 7 weken hoofdzakelijk persimmons (kakifruit) met een schaar en een ladder uit bomen te knippen, maar ook onkruid weg te halen en aubergines te plukken, het ‘greenhouse’ (kas) te ontdoen van bladeren en een irrigatiesysteem voor de aardbeien aan te leggen en de aarbeienplantjes te planten. Aangezien Italiaanse boer Joe ook aan ons moest wennen luisterde Frank al snel naar alles wat leek op Frenk, Fernando, Francesco, Franko en zelfs Carlo, HAHAHA!

Er groeide overigens ook quava en lychees op de boerderij. Tijdens het werken werden we regelmatig ‘uitgelachen’ door de Kookaburra’s (vogels), die door te ‘lachen’ hun territoria verdedigen! (Of lachten ze om boer Joe die met zijn 59 jaar regelmatig zwaar geirriteerd door het veld rennend en schreeuwend Lorikiets aan het verjagen was omdat ze zijn persimmons aanvreten :-D??).

Toen we de opgerolde irrigatieslangen moesten verplaatsen hebben we menig vogelspin(!!) ontdekt waaronder er zelfs een naar Franks gezicht toekroop over de rand van zijn hoed, ieieieh!
Geestdodende werkzaamheden, rug/nek/schouders- e.a. lichaamsklachten en werken in de felle zon of in de stromende regen (en zelfs storm!) :-( daargelaten, we hebben daar toch een leuke tijd gehad met boer Joe, zijn familie en onze Filipijnse collega’s, waarvan een van hen het niet laten kon altijd eten voor ons mee te brengen. Zodoende zaten we regelmatig met een dubbele lunch (onze boterhammen en de Aziatische rijstgerechten), wat we altijd wel wegkregen omdat dit werk je doet eten als een paard!
Op onze laatste werkdag toen we bladeren en modder uit de komkommerkas aan het vegen waren brak Frank zijn bezem en waren we dus vroegtijdig klaar met werken :-D. Boer Joe maakte van de gelegenheid gebruik en we hadden die middag een warm afscheid met wat biertjes, het proeven van eigengemaakte persimmonwijn (waarvan we nog een fles meekregen), eigengemaakte salamiworst en even later kwam vrouw Rita met hun twee dochters en hun zoontje binnen met schaaltjes zoutjes, paaseitjes, koekjes en koffie, echt superlief en attent allemaal!  

Helaas kunnen we met recht zeggen dat we veel pech hebben gehad met aankopen als de zaklamp, de tent met het merk Spinifex (wat zo’n ding betekend die je door de woestijn ziet waaien -hoe toepasselijk...; hij bleef dan ook geen 2 dagen staan! :-D) ....Was dus drie kapotte tenten binnen 3 weken waardoor ze het lef hadden de jaargarantie eraf te halen (ga dus nooit in OZ naar campinggigant Anaconda!!!)...hebben een nieuwe bij een andere winkel moeten kopen en deze staat gelukkig nog altijd wel als een huis! Verder een niet werkende ‘inklapbare’ achterbank en kapotte uitlaat na drie weken met alle ellende met zowel een monteur uit de garage uit Brisbane als de garage hier vandien... (deze never-endingstory van weken wachten, de garage stalken ;-) en daar uren doorbrengen is nu net voordat Jeroen komt eindelijk goed afgelopen; er zit een nieuwe uitlaat onder de auto en behalve de check up van 150 dollar hoeven we niks bij te betalen.), het niet werkende betaalde postadres waaraan we veel beltegoed hebben verbrast en ze ook nog eens post kwijt hebben gemaakt, 100 dollar die van je telefoon gehaald wordt omdat de maand voorbij is en ga zo maar door, maar daar gaan we jullie verder niet mee vervelen!
Om het maar even op zijn Australisch uit te drukken: “NO WORRIES!!!!”, komt (uiteindelijk) allemaal goed!!!

De permanente Australische bewoners van de camping zijn inmiddels aardig aan ons gehecht; ‘Hi darling!’, ‘How are you today, love?’ en werd ons vanwege de extreme  regenval een slaapplaats in de voortent van hun caravan aangeboden! Hier hebben we geen gebruik van gemaakt, maar was wel ontzettend schattig natuurlijk! En overigens niet eens overdreven aangezien het hier nog nooit zo veel en hard geregent heeft in deze periode in de afgelopen 16 jaar! Lucky us..., dus ;-)!

Laatst konden we meegenieten van warm eten en een heerlijk toetje (Pavlova, waarover ze onderling niet eens kunnen worden of dit nu uit Ozzie of Kiwiland komt!) die de campingeigenaresse aangeschoten en wel na een verjaardag naar ‘ons’ campinghuis kwam brengen! Grappig is dat we hier regelmatig NL-ers tegenkomen, zelfs waarvan er een uit Huizen kwam(!) en een ander regelmatig in Huizen had gekampeert, hoe toevallig! 

Inmiddels hebben we een nieuwe baan voor de komende week totdat we Jeroen (broer Frank) ophalen van het vliegveld in Brisbane, namelijk avocado’s plukken! Ze groeien in bomen en we zijn afgelopen vrijdag begonnen, een relaxt baantje (voor fruitpicking i.i.g.!). We hopen dat het droog blijft, anders gaat het werk niet door (i.v.m. avocado’s die gaan rotten als ze nat geplukt worden!).

We weten alvast dat Australie fantastisch is wat betreft omgeving, dieren en activiteiten, en we kunnen niet wachten Beerburrum te verlaten om met Jeroen Fraser Island onveilig te maken!!!
Als voorbereiding hebben we onze 4WD op forty-mile-beach uitgeprobeerd -ofwel met 80 km over het strand scheuren-, hij kwam door de test dus wij zijn er helemaal klaar voor!

‘Catch ya later!’ Hele dikke knuffel vanuit regenachtig ‘Sunshine State’ (Queensland)!!!